“Ik ga mijn hond laten castreren/steriliseren, dan zal zijn/haar ongewenst gedrag wel afnemen”. Dat zinnetje zul je vast al eens gehoord hebben. En soms kan het zinnetje kloppen. Maar het kan ook heel anders verlopen… Hoezo? Dat leg ik je hieronder uit.
Vandaag volgde ik een webinar over castratie en sterilisatie bij honden, gegeven door een gespecialiseerd team aan de UGent. Hoewel er vooral medische voor- en nadelen werden besproken, werd ook opnieuw duidelijk hoe vaak ‘ongewenst gedrag’ voor baasjes dé reden is om hun hond te castreren/steriliseren. In 2019 deed de UGent een studie waarin maar liefst 55% (!) van de deelnemende eigenaars aangaf dat ongewenst gedrag bij hun reu de oorzaak was voor castratie. Dat is een behoorlijk hoog cijfer!
De reden daarachter is dat men vaak denkt dat een reu ‘braver’ zal zijn na castratie. Maar helaas moet ik je daar teleurstellen. Veel gedragsproblemen hebben helemaal niet zo’n link met castratie en sommige problemen, zoals angstgedrag, kunnen zelfs stijgen na castratie.
Bij teefjes werd er wél het advies gegeven om te steriliseren, omdat de medische voordelen bij teven echt wel opwegen tegen de nadelen. Maar, als er sprake is van veel angst bij jouw teefje, raad ik toch aan om je situatie individueel te bespreken met dierenarts en gedragsdeskundige.
Welk gedrag kan eventueel verminderen na castratie van een reu?
Onderstaande gedragingen kunnen verminderen of verdwijnen als gevolg van castratie bij de reu, maar ook daar is geen garantie voor (Neilson et al., 1997).
- Rijgedrag op mensen of voorwerpen
- Markeren met urine
- Weglopen/zwerfgedrag
Ook competitie tussen twee reutjes om een loopse teef zóu kunnen verminderen na castratie, maar ook hier is geen absolute zekerheid.
Belangrijke opmerking: rijgedrag, waarbij een hond op een persoon/voorwerp/ander dier rijdt, kan in sommige situaties ook te maken hebben met stress. “Rijgedrag wordt in zo’n geval een uitlaatklep voor onoplosbare, sociale stress die de hond ervaart”, aldus het betrokken onderzoeksteam van Gent. Wanneer een hond rijgedrag vertoont en dan stressontlading voelt, stimuleert hem dat om volgende keer weer te gaan rijden. En zoals de leerprincipes stellen: gedrag dat iets oplevert, ga je herhalen. En zo zijn er honden die heel vaak gaan rijden, bijvoorbeeld telkens wanneer ze verschillende stressprikkels achter elkaar op hun bord hebben gekregen. In dat geval neem je best een gedragsdeskundige in de arm om te kijken naar de onderliggende oorzaak. Ook mij kan je hiervoor steeds contacteren.
Wanneer is castratie van een reu meestal geen goed idee?
Wanneer je met een angstige reu te maken hebt, is castratie meestal niet zo’n goed idee. In situaties waar angst een rol speelt, kan castratie er net voor zorgen dat de hond onzekerder wordt of (meer) agressie gaat vertonen. En dat is eigenlijk best logisch. Beeld je eens in dat je een angstige hond bent die nog invloeden heeft van testosteron. Dat hormoon doet je moediger voelen en zet je angst soms heel even opzij. Wanneer men óók nog dat hormoon bij je wegneemt – om het even simpel te stellen- dan blijft er enkel die angst nog over. En dat is de reden waarom angst/onzekerheid of angstagressie soms toenemen na castratie.
Soms moet castratie nu eenmaal, door medische omstandigheden of doordat er een intacte teef in huis is en puppy’s niet gewenst zijn. Maar als je het kan vermijden, dan vermijd je het best.
Chemisch castreren als tussenoplossing voor je reu
Wil je je reu laten castreren om een bepaald gedrag te verminderen? Bespreek dan met je dierenarts om voor chemische castratie te gaan. Dit is een tijdelijke oplossing die het testosteronhormoon onderdrukt en hetzelfde effect op gedrag heeft als een operatieve castratie. Indien het ongewenst gedrag hormoonafhankelijk is, zal je zien dat het ook verdwijnt bij chemische castratie. Bij operatieve castratie is er echter geen weg meer terug en dan ben je nog verder van bed als het gedrag erger blijkt te worden.
Conclusie: weeg de beslissing steeds goed af. Ik heb het hier enkel over het gedragsaspect, maar bespreek steeds met je dierenarts ook wat in jouw situatie, en wat de gezondheid van jouw hond betreft, de beste oplossing is.
Veel succes!
PS. Heb jij een hond die angstig is en wil je graag met hem aan de slag? Contacteer me vrijblijvend om te zien wat ik voor jou kan betekenen.
Onze hond (Markiesje) werd op 1 jarige leeftijd chemisch gecastreerd i.v.m. overal markeren en minder goed luisteren/ weg lopen. Hij werd meer op ons gericht, maar ook onzeker met angstagressie. Nu hij 2,5 jaar is krijgen we door uitwerken van het implantaat weer een andere hond. Hij snuffelt veel meer, plast tegen ieder boompje, loopt verder vooruit in losloopgebied (maar loopt niet weg), maar valt nauwelijks meer uit. Dat is een verademing. Voorlopig laten we het zo en nemen we de tijd om weer nieuwe balans te vinden. Netjes meelopen aan de lijn is ook stuk moeilijker gezien alle geuren die hij nu sterker lijkt te ruiken.